Predsjednik Građanskog demokratskog foruma (GDF) i beogradski advokat Aleksandar Olenik kazao je u intervju za
Vijesti.ba da bosanski Srbi moraju shvatiti da im je Sarajevo glavni grad, a ne Beograd, te da je rijeka Drina prirodna granica između Srbije i BiH. Olenik je kazao kako politički pokret na čijem čelu se nalazi neće bojkotovati izbore u Srbiji, jer su izbori jedini način da se izbori za bolje društvo. Ovaj beogradski advokat, rođen 1973. godine u Kikindi, u razgovoru za Vijesti.ba govorio je o stanju u Srbiji, odnosima u regionu, suočavanju s prošlošću…
Radio je kao advokat u više domaćih i međunarodnih organizacija, poput Norveškog savjeta za izbjeglice, Danskog savjeta za izbjeglice, Mercy Corps i Fonda za humanitarno pravo, gdje je pred domaćim i međunarodnim sudovima zastupao nacionalne i vjerske manjine, interno raseljena lica, izbjeglice i žrtve ratnih zločina. Trenutno na sličnim slučajevima radi u beogradskom Centru za prava manjina i Evropskom centru za prava Roma u Budimpešti. Jedna od prvih presuda za govor mržnje u Srbiji protiv urednika tabloida Informer izvojevana je uz pomoć upravo advokata Olenika.
Bio je član Pokreta slobodnoh građana, u kome je imao funkciju člana Izvršnog odbora i šefa Pravnog tima. Nakon što je pokret napustio dotadašnji predsjednik Saša Janković, kandidovao se za predsjednika. Ubrzo pošto je na tu funkciju izabran Sergej Trifunović, napustio je pokret.
Bio je jedan od inicijatora osnivanja nove političke organizacije Građanski demokratski forum, čiji je predsjednik postao na osnivačkoj skupštini u martu 2019.
- Bitno je istaći da će sa ili bez bojkota, na izbore svakako izaći oko 50 posto građana, te legitimitet izbora neće biti upitan, te je plan zagovornika bojkota da nakon šest mjeseci traže nove izbore sasvim nerealan i štetan. Pored izlaznosti, potrebno je istaći da se u bližoj prošlosti pitanje bojkota već pominjalo, pa nam je tako najbiža 2000. godine, kada su izborni uslovi bili još gori nego sada jer smo tada imali Miloševića na vlasti koji je sprovodio politička ubistva, kao što su ubistva Stambolića i Ćuruvije, kao i dva neuspješna atentata na Vuka Draškovića, kaže Olenik i dodaje:
- U isto vrijeme, sadašnji predsjednik Republike je bio na mjestu ministra informisanja sa koga je lično zatvarao nezavisne medije. U tim uslovima je bilo više razloga za bojkot nego u ovom trenutku, ali je tadašnja opozicija donijela pravilnu odluku da ipak izađe na izbore. Upravo izlaskom na izbore u septembru 2000. godine, Miloševićev režim je natjeran na krađu izbora a baš ta krađa je bila razlog za masovne proteste građana 5. okobra 2000. godine. Da opozicija tada nije izašla na izbore, ne bi bilo ni 5. oktobra. Naravno, postoji i dosta razlika u odnosu na 2000. godinu, a dvije su najveće i najvažnije: prvo, sva tadašnja opozicija je bila pro EU, apsolutno svi, čak i desne tj. nacionalističke stranke pa čak i njihovi lideri koji su kasnije osuđeni za ratne zločine, su se zalagali za pristupanje Srbije EU. Današnji, nažalost dio opozicije, organizovan u Savez za Srbiju je javno odustao od evropskog puta. Drugo, tadašnja opozicija je imala podršku zapada dok danas taj isti zapad više podržava zvanični Beograd. Na ovom mjestu treba pomenuti i tzv. ’’bele listiće’’ kao jedan od načina bojkota izbora, koji je 2012. direktno doveo na vlast Aleksandra Vučića. Ukratko, svako povlačenje iz političke borbe ide samo na ruku zvaničnom Beogradu i čini štetu svim opozicionim grupama.
Cijeli intervju sutra na portalu Vijesti.ba.
(Vijesti.ba)