"Stranke između sebe moraju imati razlike,

ali ukidanje Crne Gore ne može biti program nijedne stranke koja funkcioniše u Crnoj Gori, kao što ukidanje BiH ne može biti program nijedne stranke koja funkcioniše na teritoriji BiH", kazao je Čanak. 

Medijsko finansijska ofanziva iz Kremlja preko Srbije ide na Crnu Goru da bi se zemlja pretvorila u nepotopivi nosač aviona za rusko – srpski svet, a crnogorska obala u pomorsku bazu ruske sredozemne flote, kaže Nenad Čanak, lider Lige socijaldemokrata Vojvodine (LSV) za „Pobjedu“ sumirajući trenutnu političku situaciju u Crnoj Gori.

Rezultati lokalnih izbora u Crnoj Gori su pokazali da je populizam u porastu. Uslijedilo je usvajanje izmjene Zakona o predsjedniku uz burne reakcije javnosti. Šta je uticalo na te događaje?

-Niz faktora se mora imati u vidu. Višedecenijska dominacija DPS-a političkom scenom Crne Gore je izrodila niz stvari zbog kojih je smenjivost vlasti jedna od osnovnih koordinata svakog demokratskog sistema: pre svega, mislim na pojave nepotizma, korupcije i svega što dugogodišnja vlast nosi sa sobom.

Sa druge strane umesto da se razvije crnogorska opozicija koja bi se borila da se nepravilnosti isprave došlo se do toga da se uz te negative veže i ukupnost egzistecije Crne Gore kao države, Crnogoraca kao etnosa i niza drugih stvari – i tu je glavni nesporazum. Lokalni izbori nisu u sebi imali samo plejadu motiva o lokalnim problemima nego se sve diglo na nivo: da li su Crnogorci Srbi i da li je Crna Gora obala srpskog mora. To je posledica propagande koja ide iz Kremlja preko Beograda i uz medijsko - finansijsku i svaku drugu ofanzivu protiv Crne Gore i hibridnog rata uz sasluživanje Crkve Srbije u Crnoj Gori, došlo do rezultata kakvi jesu.

Jedan deo crnogorskog biračkog tela je razmišljao u pravcu promena, koje je donela dugogodišnja nemenjana vlast i glasali za one koji su se prozvali Crnogorcima a radili direktno na uništenju Crne Gore kao države – pre svega mislim na premijera u tehničkom mandatu Abazović dr Dritana i njegove poslušnike.

Šta više utiče na jačanje prosrpskog bloka u Crnoj Gori: propusti DPS-a koje ste naveli ili je to miješanje SPC i pomoć Beograda?

-Propusti DPS-a više nisu u sećanju građana. Problem je što sipanje novca i medijsko pokrivanje Crne Gore propagandnom mašinerijom Kremlja potiče od ruskih službi i preko njihovih proksija stiže do Crne Gore.

Trenutno Crkva Srbije igra izričito anticrnogorsku ulogu podjarujući najprimitivnije u telu građana Crne Gore kroz priču o srpstvu koje treba zaštiti od korozivnog crnogorstva - koje ne postoji. To je čista laž.

Putinova propaganda u državnim medijima o Ukrajincima govori kao spiritualnim transvestitima. U životu nisam čuo nešto podmuklije – oni su Rusi ali su zbog nastanosti odlučili da su Ukrajinci. Zagovornici srpskog sveta se tako odnose prema Crnogorcima – Crna Gora kao država nacija je za njih poraz koncepta etnocentrizma koji suštinski treba da posluži nametanju jednobraznosti kojoj je izgovor apstraktno srpstvo. Zboga toga se u Crnu Goru investiraju ogromne količine i materijalnih i nematerijalnih sredstava: da se crnogorska zemlja pretvori u nepotopivi nosač aviona za rusko srpski svet, a crnogorska obala u pomorku bazu ruske sredozemne flote.

Da li je onda Belvedere bio uzaludan?

-Belvedere je sprečio građanski rat u Crnoj Gori. Zaustavljeno je, procenjuje se, čak deset hiljada raspomamljenih Srba da uđu u Cetinje. Belvedere je dao moralnu vertikalu na kojoj se sada može graditi nezavisna, suverena i demokrtaska Crna Gora koja ne zavisi od milosti i volje jedne političke opcije. Crna Gora mora biti država koja je neupitna za svaku političku opciju koja u njoj postoji.

Ko god je državljanin Crne Gore i nije mu Crna Gora država već smatra da ona treba da nestane i bude deo neke druge države čini veleizdaju što je najveći zločin koji se može učiniti prema svojoj zemlji i mora mu se suditi – tu nema razgovora.

Kakva je budućnost Crne Gore?

-Crna Gora takva kakva jeste je okvir koji mora biti nenarušiv, to je tekovina Drugog svetskog rata u kome je 50 miliona ljudi platilo glavom protiv onih koji su mislili da tako ne treba.

Evropa se poigrala sa samom sobom 2014. godine kada nije reagovala na Putinu agresiju na Ukrajinu kada je anektiran Krim i Donbas i sada plaća tu cenu i uviđa korupciju u Nemačkoj, dozvoljava da Mađarska koketira sa Rusijom na način koji je nedopustiv u trenucima kada Rusija predstavlja Treći rajh za XXl vek. Zbog toga Crna Gora kao samostalna, suverena država članica UN ne sme biti dovedena u pitanje ni jednim aktom izdaje od strane stranaka u Crnoj Gori.

Stranke između sebe moraju imati razlike, ali ukidanje Crne Gore ne može biti program nijedne stranke koja funkcioniše u Crnoj Gori, kao što ukidanje BiH ne može biti program nijedne stranke koja funkcioniše na teritoriji BiH. Rat u Ukrajini je potpuno ogolio međunarodne odnose i pokazao da na planetarnom nivou rastu desnica i etnocentrizam i divlja ksenofobija. Niz problema za koje smo mislili da su prevazidjeni vratili su se u svom punom obimu. Ne radi se više o apstraktnim pojmovima demokratije i slobode već o konkretnom sukobu izmedju autoritarnih režima kakvi su u Moskvi, Pekingu i nekom drugom mestu i odbrane elementarnih demokratskih vrednosti zapadne civilizacije. To je konfrontacija izmedju fašizma, koji se promoviše iz Putinovog kabineta, i blede odbarane demokratije evropskih država, sa časnim izuzetkom skandinavskih zemalja i dela zemalja bivšeg istočnog bloka. Crna Gora se tu ponaša izmedju čekića i nakovnja. Ona je na prvoj liniji fronta sukoba ta dva koncepta budućnosti ne samo Evrope nego čitave planete.

Kosovo je izgubljeno u ratu

-Kosovo nije oteto nego je izgubljeno u ratu koji je počeo nacional-socijalistički režim Slobodana Miloševića i proizveo stotine hiljada mrtvih i milione raseljenih na čitavoj teritoriji bivše Jugoslavije. Onda je potpisao kapitulaciju Kosova koja se cinično zvala vojno tehnički sporazum iz Kumanova. Zvati to vojno tehničkim sporazumom je veleizdaja kao što je veleizdaja i potpisivanje takozvanog Temeljnog ugovora sa Crkvom Srbije, koji je učinio zločinac Dritan Abazović, i to se naziva ugovorom, a ne predajom ne samo crnogorske imovine nego crnogorskog identiteta-kaže Čanak. (SB)